Amaç:

Bu çalışmanın amacı, miyofasiyal ağrı sendromlu (MAS) hastalarda benign eklem hipermobilite sendromunun (BEHMS) sıklığını ve BEHMS’nin MAS için bir risk faktörü olup olmadığını araştırmaktır.

Gereç ve Yöntem:

MAS tanı kriterlerini sağlayan 42 tane hasta ve kas iskelet sisteminde herhangi bir ağrısı olmayan 39 tane sağlıklı gönüllü dahil edildi. Tüm katılımcılara Bringhton 1998 kriterleri kullanarak BEHMS için değerlendirildi. Tüm hastaların günlük yaşam aktiviteleri kısa yaşam ölçeği (SF-36) ile değerlendirildi.

Bulgular:

Olgu grubunun yaş ortalaması 30,8±7,4 yıl, kontrol grubunun yaş ortalaması 28,4±4,8 yıl olarak bulunmuş olup gruplar arasında yaş açısından anlamlı farklılık görülmemiştir (p=0,084). Gruplar arasında vücut kitle indeksi (p=0,092), cinsiyet (p=0,805) ve çalışma durumu (p=0,296) açısından anlamlı farklılık görülmemiştir. Olgu grubunda bulunanların hipermobilite olma oranı (%69) kontrol grubunda bulunanların oranından (%23,1) anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur (p<0,001).

Sonuç:

BEHMS dokuları travmalara açık hale getirerek yaralanmalara sebep olabilir. Bu da dokularda kısır döngü oluşturarak tetik nokta, spazm veya dejeneratif değişiklikler meydana getirerek MAS sendromuna neden olabilir.

Anahtar Kelimeler: Miyofasiyal ağrı sendromu, benign eklem hipermobilite sendromu, tetik nokta, kronik ağrı