Amaç:

Çalışmamızda osteopenili hastalarda tip 2 diabetes mellitusun (DM) torasik ve lomber vertebra üzerindeki etkilerini incelemeyi amaçladık.

Gereç ve Yöntem:

Doksan hastada tip 2 DM varken 64 hastada herhangi bir kronik hastalık bulunmamaktaydı. Hastaların total lomber T-skoru dual-enerji X-ışını absorbsiyometri ile analiz edildi. Çalışmaya T-skoru -1 ile -2,4 arasında olan hastaları dahil edildi ve dorsal ve ventral X-ışını görüntüleme ile hastaların torasik ve lomber vertebraları değerlendirildi.

Bulgular:

Osteopenik 154 kadın hastayı incelediğimiz çalışmanın sonuçlarında ortalama osteopeni derinliği tip 2 DM olan bireylerde -1,52, kontrol grubunda ise -1,74 olarak bulundu. Lomber T değeri kontrol grubu olgulara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p=0,001; p<0,01). Ancak fraktür oranı kontrol grubunda %21,9 iken tip 2 DM’de %36,7 idi. Tip 2 DM’li hastalarda fraktür oranı kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p=0,049; p<0,05). Kontrol grubunda kırıkların %64,3’ü 1. derece, %35,7’si 2. derece olup kollaps kırığı yoktu, diyabetik grupta ise 1. derece fraktür %24,2, 2. derece fraktür %27,3 ve 3. derece fraktür %48,5 tespit edildi. Çalışmamızda fraktür insidans ve şiddetinin kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek olması ancak tip 2 DM varlığında lomber T-skorunun kontrol grubu kadar düşük olmaması dikkat çekicidir.

Sonuç:

Çalışmamızda tip 2 DM varlığında lomber T-skoru kontrol grubu kadar düşük olmasa da kırık insidansı ve şiddetinin kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek olması dikkat çekicidir.

Anahtar Kelimeler: Osteopeni, ileri yaş kadın, diabetes mellitus, vertebral fraktür