ÖZET

Amaç:

Osteoporoz tanısında vertebra kemik iliğinin difüzyon ağırlıklı görüntülemesinin (DAG) ya da dual-eko kimyasal kayma manyetik rezonans görüntülemenin (MRG), kullanılıp kullanılamayacağını irdelemektir.

Gereç ve Yöntem:

Çalışmaya üst abdomen MRG ve dual enerji X-ray absorbsiyometri (DXA) yapılan 29 postmenopozal kadın (ortalama yaş 53,9±9) hasta retrospektif olarak dahil edildi. Uygun bulunan toplam 87 vertebra T skorlarına göre normal, osteopeni, osteporoz olarak alt gruplara ayrıldı. DAG’den görünür difüzyon katsayısı (ADC) değerleri hesaplandı. T1 dual-eko sekanslardaki sinyal yoğunlukları ölçülerek gruplar arasında karşılaştırıldı. Vertebra korpuslarının yağ yüzdeleri daha önceden adrenal adenomlar için kullanılan sinyal yoğunluk indeksi (SYİ) ve vertebra dalak oranı (VDO) formülleri üzerinden hesaplandı.

Bulgular:

Ortalama vertebra ADC değerleri normal grupta 0,61±0,1 x 10-3 mm²/s, osteopenili grupta 0,59±0,1 x 10-3 mm²/s ve osteoporozlu grupta 0,56±0,1x 10-3 mm²/s ölçüldü ve aralarında anlamlı farklılık ortaya çıkmadı. Out of faz sekansındaki sinyal yoğunluğu, SYİ ve VDO artmış kırık riski bulunan osteoporozlu grubu sağlıklı ve osteopenili gruptan ayırabildi. Out of faz sinyal yoğunluğu, SYİ, ve VDO’nun duyarlılıkları sırasıyla %65,2, %61,1, ve %71, iken, özgüllükleri %61,1, %63,8 ve %61,1 bulundu.

Sonuç:

Kemik iliğinin difüzyon özellikleri osteoporozdan tam olarak etkilenmemektedir. DXA skorları kemik iliğinin selülaritesinden çok kimyasal bileşimiyle orta derece ilişkili gözükmektedir. Kimyasal kayma görüntülemeye dayalı yağ kantifikasyonu osteoporozun varlığına dair fikir vererek tedaviye başlamaya karar verme aşamasında yönlendirici olabilir